In de aangetrouwde familie van mijn overgrootmoeder komt het vak fabricage van en handel in 'pleisteren' beelden voor. In mijn traditioneel rooms-katholieke ouderlijke huis waren gipsen en andere beelden een vertrouwd gegeven. Iets wat gewoon bestaat, een religieuze functie heeft, maar waarvan je je nooit hebt afgevraagd waarom ze er zijn en waar en door wie ze gemaakt zijn. Waar ze gekocht werden was duidelijk, er waren in 's-Hertogenbosch verschillende winkels met religieuze artikelen, waaronder beelden van heiligen en niet te vergeten kerstgroepen.
Heiligenbeelden zijn inmiddels ofwel verleden tijd ofwel nostalgie.
In ons gezin wordt nog jaarlijks in december de kerststal uit mijn ouderlijk huis opgesteld. In Antwerpen gaan we graag een biertje drinken in Café Het Elfde Gebod dat met zijn honderden exemplaren bijna letterlijk een santenkraam is.
 |
| bron: eigen foto |
Het is ook heel 'campy' om weer een heiligenbeeld, bij voorkeur van groot formaat, in je huis te hebben. Speciaalzaken spelen daar op in, zoals Vinckemöller in Groningen.
Het maken van deze beelden blijkt een heel interessante geschiedenis te hebben. In België organiseerde het Centrum voor Religieuze Kunst en Cultuur (CRKC) vzw in 2010 een
studiedag met de titel: "Heiligen in veelvoud. Devotiebeelden in gips in de 19de en 20ste eeuw: betekenis, behoud en (her)waardering". In zijn lezing "Het gipsen devotiebeeld in Nederland. Stand van onderzoek" geeft Jan Klinckaert een typologie van de 'ateliers' waar deze beelden gemaakt werden. Louis Antonietti voldoet aan een van de kenmerken van de zelfstandige thuisgieter: Italiaanse afkomst. Ook een kenmerk van de 'beeldenfabrieken' voldoet: overdracht van vader op zoon (vader van Louis zit in de bussiness, zoon van Louis is modelleur van beroep). Opvallend is, dat met het verstrijken der jaren het beroep van Louis evalueert: van venter in beelden (gemaakt door zijn vader?) tot zelfgieter en later beeldhouwer.
Het maken van deze beelden blijkt een heel interessante geschiedenis te hebben. In België organiseerde het Centrum voor Religieuze Kunst en Cultuur (CRKC) vzw in 2010 een studiedag met de titel: "Heiligen in veelvoud. Devotiebeelden in gips in de 19de en 20ste eeuw: betekenis, behoud en (her)waardering". In zijn lezing "Het gipsen devotiebeeld in Nederland. Stand van onderzoek" geeft Jan Klinckaert een typologie van de 'ateliers' waar deze beelden gemaakt werden. Louis Antonietti voldoet aan een van de kenmerken van de zelfstandige thuisgieter: Italiaanse afkomst. Ook een kenmerk van de 'beeldenfabrieken' voldoet: overdracht van vader op zoon (vader van Louis zit in de bussiness, zoon van Louis is modelleur van beroep). Opvallend is, dat met het verstrijken der jaren het beroep van Louis evalueert: van venter in beelden (gemaakt door zijn vader?) tot zelfgieter en later beeldhouwer.